Terug naar overzicht

Hoe ik echt contact ontdekte…

Een (thematisch) ambassadeur is iemand die is aangesteld om heel specifiek een bepaald thema onder de aandacht te brengen. Ik ben heel begaan met hoe intermenselijke contacten tot stand komen en verlopen. Dat is de reden waarom ik ambassadeur ben van echt contact. Dat is mijn thema. Echt contact maken lijkt zo eenvoudig. Al vanaf mijn kindertijd kan ik praten als brugman, snel denken en reageren op anderen en met humor eenvoudig de lachers op mijn hand krijgen. Mijn leven ging lekker, ik kende een mooie baan, een groot sociaal netwerk en was altijd in de weer.

Een lange weg

Het heeft ruim 25 jaar geduurd om op een niveau in mezelf contact te maken zoals ik het nog niet eerder ontdekt had. Het eerste echte contact met mezelf wat ik me goed herinner was geen prettige ervaring. Het was namelijk de pijn en het gemis van de ontdekking dat ik geen echt contact kende. Ik kwam er achter dat de fouten die ik tot daar in mijn leven had gemaakt en de pijn en schade die dit had opgeleverd voor anderen en mezelf, voortkwam uit het gebrek aan inzicht en vaardigheden om op een gezonde manier contact te maken.

Hulp vragen helpt

Ik meldde me onzeker bij professionals om hieraan te werken, met de hoop dat dit me zou brengen bij het niveau van contact waarvan ik zelf eigenlijk niet eens wist hoe het er uit zag. Dit soort hulp aanvaarden was echt ‘ver van mijn bed show’ en eerste sessies was ik daarom ook meer met de kosten bezig dan met de opbrengst en ik vroeg me af waarom het zoveel geld moest kosten en wat het nu eigenlijk opleverde. Maar al na een paar keer voelde ik: dit gaat ergens over! Er werd gewerkt op een niveau waar ik bijna geen woorden voor had, en dat triggerde mijn nieuwsgierigheid, juist omdat ik altijd mijn zegje klaar had. Er werden me vragen gesteld waar ik simpelweg geen antwoord op had en waar ik de tijd tussen de sessies voor nodig had om deze te verwerken en te laten bezinken.

Langzaam maar zeker merkte ik dat ik veel meer een gevoelsmens ben dan ik me ooit had voorgesteld. Denken en doen gingen me goed af, maar voelen was het ondergeschoven kindje. Ik merkte dat voelen niet alleen eng en onwennig hoeft te zijn. Het is ook onwijs verrijkend. Het smaakte naar meer. Ik realiseerde mij zelfs dat er geen weg meer terug was naar waar ik aan het begin van mijn ontdekkingsreis stond. Ik raakte mensen kwijt. Maar door mijn eigen proces ontstonden er nieuwe en veel mooiere contact met anderen.

In het hier en nu…

Op dit moment weet ik dat het echt contact kunnen maken met jezelf en de ander een groot goed is. Dit gaat niet vanzelf. Het zijn geen vaardigheden die je op school leert. Je doet ze ook niet vanzelf op bij het ouder worden. Ik heb ontdekt dat het niet aangaan van echt contact veel, heel veel kost. Het kost niet alleen geld maar vooral veel kwaliteit van leven. Dat geldt voor zowel organisaties als in privé.

Door mijn eigen gemis, de zoektocht en de ontdekkingen die ik daarin heb gedaan, verlang ik er naar om dit contact met anderen aan te gaan. Daarnaast wil ik echt contact faciliteren zowel op de werkvloer als in een privé-setting. Hiermee bouw je aan verbondenheid en doe je recht aan wat mensen nodig hebben. Ik voel me daarom dus ambassadeur van echt contact. Juist het samen zoeken naar echte verbondenheid geeft me energie en daar heb ik de ander keihard bij nodig.